“Hoe je de 3 meest voorkomende hindernissen overwint om de waarde van Agile te meten”

Krijg inzicht in de drie meest voorkomende hindernissen om de waarde van Agile te meten, ontdek hoe je deze overwint en hoe de eerste stappen er uit zien om de waarde van Agile wel te bewijzen. Mark Luijkx is Agile Transformation Lead én lid van de Brunel Agile Community. Hij is gespecialiseerd in het begeleiden van organisaties gedurende alle fasen van de “Agile Journey”.
 

“Al meer dan 10 jaar verbaas ik mij over de beperkte mate van meten en bijsturen binnen teams, afdelingen en organisaties. Er zijn gelukkig uitzonderingen die de regel bevestigen, maar veelal lijken pogingen om doelgerichter te meten te stranden in discussies over hoe lastig het is om iets te meten, de onnauwkeurigheid van de beschikbare data of dat het onduidelijk is wát we moeten meten.

Hoe ga je met Agile challenges om en wat kun je doen om deze te overwinnen?

Het gemis aan metingen staat in sterk contrast met de gronden waarop afdelingen en organisaties de beweging inzetten in het verbeteren van hun performance. Om dicht bij mijn eigen vakgebied te blijven: uit onderzoek1 is bijvoorbeeld gebleken dat Agile manieren van werken een tot wel 55% snellere Time-to-Market mogelijk maakt, de kosten tot wel 25% dalen voor dezelfde klantwaarde en zowel klanttevredenheid (+10 tot 20%) als medewerkerstevredenheid (tot +30%) verhoogt. Dat zijn significante stappen in de goede richting maar die kunnen alleen gevalideerd worden wanneer je inzicht hebt in de huidige performance.

Dit gat tussen mogelijke verbeteringen en het niet of minimaal meten van resultaten, zorgt ervoor dat de voordelen, of nadelen, van Agile werken vaak ongrijpbaar blijven. Het ogenschijnlijk uitblijven van resultaten heeft een negatieve impact op relaties en verhoudingen tussen stakeholdergroepen in organisaties. Denk hierbij aan teamleden onderling maar ook zeker tussen (interne) klanten, management en teams.

Het dichten van dit gat gaat in kleine stapjes, die gepaard gaan met relativeren, bronnen van inspiratie en handreikingen in de vorm van bewezen technieken. Laat ik het concreet maken en koppelen aan de argumenten die opgesomd zijn in de eerste paragraaf:

1. “Het is heel lastig om iets te meten, daarom doen we het maar niet”

Een argument dat ik begrijp, waar ik empathie voor heb en dat ons er tegelijkertijd niet van zou moeten weerhouden om toch een stap in de juiste richting te zetten. Ter inspiratie de casus van Eratosthenes:

Meer dan 2000 jaar geleden heeft de Griekse astronoom Eratosthenes de omtrek van de aarde gemeten. Hij deed dit door metingen te gebruiken die hij tot zijn beschikking had, hoe lastig of onnauwkeurig deze destijds ook waren.

Eratosthenes woonde destijds namelijk in de stad Alexandria en had vernomen dat in het naburige dorp Syene de zon loodrecht de waterput in scheen op een specifieke dag van het jaar. Dit in tegenstelling tot de waterputten in Alexandria waar de zon op die dag niet loodrecht de put in scheen maar op de wanden.

Eratosthenes geloofde destijds de hypothese dat de aarde rond was en zijn aanname was dan ook dat dit verschil kwam door de bolling van de aarde. Als dit inderdaad zo was dan kon hij ook de omtrek van de aarde meten door de hoek van de zon te meten. Dit samen met informatie over de afstand tussen Alexandria en Syene zou het mogelijk maken om de omtrek van de aarde te berekenen.

Op de dag dat de zon loodrecht boven Syene zou staan heeft Eratosthenes in Alexandria de hoek van de zon gemeten. Die was ongeveer 7 graden in Alexandria en 0 graden in Syene, omdat daar de zon loodrecht de waterput in scheen. Gezien een cirkel 360 graden heeft en 7 graden ongeveer 1/50e deel hiervan is heeft hij simpelweg de afstand tussen Alexandria en Syene maal 50 genomen. Die afstand had hij laten meten en deze kwam neer op ongeveer 800km. Hiermee kwam hij op een omtrek van zo’n 40.000km. De laatste inzichten vanuit NASA geven aan dat de aarde 40.075km in omtrek is.

Dat betekent dat Eratosthenes er ondanks zijn beperkte middel maar enkele procenten naast zat en dat zo’n 2000 jaar geleden!

Verhalen zoals deze zetten de uitdagingen van deze tijd in historisch perspectief en kunnen dienen als inspiratie om de eerste stappen te zetten. Een alternatieve casus die ik veel gebruik is het feit dat de Apollo 11 -waarmee de eerste maanlanding werd gerealiseerd- minder rekenkracht had dan de smartphone in jouw en mijn broekzak; toch hoor ik vaak genoeg dat “iets niet kan”.

De geschiedenis zit vol met wonderlijke voorbeelden van mensen en organisaties die met beperkte middelen grootse dingen hebben gedaan. Laten we deze dan ook actief inzetten om zelf ook stappen in die richting te zetten!

Op deze manier lukt het teams en organisaties om ogenschijnlijk grote onderwerpen op te breken in kleinere en meer behapbare inzichten en keuzes. De drempel om te beginnen wordt significant verlaagd en er is meer houvast op basis van bewezen inzichten en onderzoeken.